W Etiopii już dawno temu wykryliśmy skamieniałości, które wskazywały na to, że ludzkość używała broni miotanej jeszcze 280 000 lat temu. Czyli w okresie, przed którym powstały jakiekolwiek cywilizacje. Te skamieniałości wyprzedzają gatunek homo sapiens nawet o 80 000 lat. O jaką broń jednak chodzi? Już w tamtym okresie ludzie mieli pewną podstawową wiedzę na temat tego, w jaki sposób przygotować oszczepy, którymi można miotać. Tworzyli kamienne groty z ostrym zakończeniem i przytwierdzali je do drewna. W ten sposób powstawały pierwsze na świecie bronie dystansowe.

Naukowcy badali kamienne narzędzia odkopane w Formacji Gademotta na bokach starożytnego, dużego zapadniętego krateru wulkanicznego w centralnej Etiopii w Dolinie Ryftowej. Dokładnie w tym miejscu odkryli wczesne narzędzia kamienne, który mogły być wykorzystywane przez polujących łowców jako bronie dystansowe. Wskazują na to również szczątki antylop i hipopotamów, które prawdopodobnie stanowiły cel polowań w tamtym okresie. Naukowcy wydedukowali, że tego rodzaju bronie miotane musiały być wykorzystywane wówczas do ranienia zwierząt na dystans.

Obsydianowe kamienie zakończone w spiczasty sposób sugerują, że były wykorzystywane do zadawania ran kłutych. Po przytwierdzeniu do kawałka drewna stanowiły najwcześniejszą w historii ludzkości broń miotaną

Naukowcy byli zgodni co do hipotezy dotyczącej tego, że narzędzia musiały być wykorzystywane do broni przypominającej włócznię, dlatego też musiały być na pewnym etapie rozwoju ludzkości wykorzystywane jako wczesne narzędzia miotane w postaci broni dystansowej. Liczne badania na skamielinach znalezionych w ziemi potwierdziły te tezy. Kiedy spiczaste artefakty są używane jako broń, pęknięcia w kształcie litery V, zwane skrzydłami złamania, mogą tworzyć się w momencie uderzenia; wierzchołki oznaczają miejsce, w którym pęknięcia się zaczęły.

Po przeanalizowaniu pęknięć w odnalezionych kościach badacze potwierdzili tezę dotyczącą tego, że myśliwy wykorzystywali włócznie do miotania w zwierzynę podczas polowania. W celu stworzenia takiego prowizorycznego ostrza, które można było przywiązać do kija, wykorzystywali kamień znany nam dzisiaj jako obsydian. Ta skała była ostrzona w taki sposób, aby posiadała spiczasty czubek, a następnie była przywiązywana linkami lub włosami do kawałka drewna, które umożliwiało wykonywanie rzutów. Wiele znalezionych w tych okolicach artefaktów sugeruje badaczom, że pierwszą broń dystansową ludzkość opracowała już 279 000 lat temu.