Sztylet był średniowieczną bronią, która w historii być może nie otrzymała tyle uwagi, co miecze, topory bojowe i broń drzewcowa, jednak zazwyczaj możemy uznać, że był bardzo przydatny i w rzeczywistości wykorzystywany dosyć często pomimo tego, że nie mówi się o nim z tak ogromną wyniosłością, jak w przypadku innych średniowiecznych narzędzi. Wbrew pozorom średniowieczne sztylety nie były bronią typową do siekania. Były jedynie bronią kłującą, czyli stanowiły sposób na to, aby zadawać obrażenia kłute pomiędzy wnękami opancerzenia przeciwnika. Trudno było krótkim sztyletem naciąć wroga.

Taka broń była jednosieczna. Miała ostro zakończony czubek. Średniowieczne sztylety były przydatne do przebijania luk w średniowiecznej zbroi, a także w sytuacjach, gdy walka toczyła się na ziemi. Popularnym określeniem średniowiecznego sztyletu w średniowieczu była nazwa mizerykordia. Typowe mizerykordie zgodnie z wiedzą historyczną stosowano także w średniowiecznej Polsce. Były popularne w całej Europie. Mogły być efektywnie wykorzystywane do kłucia wroga, ponieważ dane wykazują, że średniowieczne sztylety były nadzwyczaj długie. Były nawet kilkukrotnie dłuższe od przeciętnych noży lub sztyletów wykorzystywanych w dzisiejszych czasach.

Z wielu źródeł wiemy, że sztylety były faktycznie wykorzystywane podczas działań wojennych

Późniejsze wersje sztyletów przeszły mnóstwo transformacji, jednak wiemy o tym, że były regularnie wykorzystywane podczas działań wojennych. Sztylety były szczególnie popularne wśród wojskowych we Włoszech. Jeden z wczesnych sztyletów i szerokiej rękojeści baselard był tego przykładem. Sztylety w średniowieczu były znacznie grubsze i szersze od noży, które wykorzystujemy w dzisiejszych czasach. Nawet typowe sztylety myśliwskie znane nam dziś mają zazwyczaj znacznie mniejsze nasady od średniowiecznych modeli sztyletów, które były wykorzystywane przez wojskowych za dawnych lat.

Sztylet z oponką był kolejnym sztyletem, który został wprowadzony pod koniec okresu średniowiecza, około XV wieku. Był to znacznie cieńszy sztylet z ostrzem przypominającym igłę i tarczami po obu stronach uchwytu, który był modny w tamtym okresie. Sztylety były wykonywane z różnych materiałów, miały różne wzory i malowidła. Wszystko zależało od tego, w której części Europy zostały wykute. Mimo wszystko przez setki lat służyły na polu bitwy do podobnych celów.